Θα σου πω μια ιστορία.
Αλλιώτικη από τις άλλες.
Με μία δόση μαγείας, μα πέρα για πέρα αληθινή.
Θα σε μεταφέρω πολλά χρόνια πίσω, κάπου στα μέσα τις δεκαετίας του 90.
Ένα κορίτσι μελαχρινό, με μαύρα μακρυά μαλλιά, στέκεται στον καθρέφτη και κοιτάζεται. Ξανά και ξανά. Δεν μπορεί να καταλάβει αν είναι όμορφη ή άσχημη. Ακούει όμως συχνά πως είναι άσχημη. Αρκετά άσχημη, γιατί είναι αρκετά σκούρο το δέρμα της. Το άκουσε τυχαία να το λέει κάποια θεία στη μητέρα της:
“Κρίμα αυτή η κόρη σου να είναι τόσο άσχημη.”
Αυτή η φράση επαναλαμβανόταν συχνά μέσα στο μυαλό του κοριτσιού. “Αν είμαι άσχημη, τότε πρέπει να αλλάξω”, σκεφτόταν. “Μα τι θα μπορούσα όμως να κάνω;”
Ώσπου μία μέρα, στη δουλειά του πατέρα της όπου πήγαινε συχνά, σε ένα χώρο δεξιώσεων, γινόταν μία παρουσίαση δίσκου μίας γνωστής τραγουδίστριας.
“Μήπως ξέρεις που βρίσκεται ο χώρος που μπορούμε να ετοιμαστούμε;” Την ρώτησε η τραγουδίστρια και γύρω της βρίσκονταν μία ολόκληρη ομάδα ατόμων να την βοηθά. “Ναι ξέρω, της λέει το κορίτσι, θα σας πάω εγώ μέχρι εκεί.”
Σε λίγα λεπτά ο χώρος γέμισε ρούχα, καλλυντικά και όλα τα απαραίτητα για την ετοιμασία της τραγουδίστριας. Σε 2 ώρες έγινε πραγματικά αγνώριστη. Τα σπυράκια καλύφθηκαν, τα κατακόκκινα μαλλιά της έγιναν πλούσια, γεμάτα μπούκλες και το δέρμα της τέλειο, λαμπερό, σαν μια ζωντανή κούκλα.
Το κορίτσι δεν κούνησε στιγμή αυτές τις 2 ώρες. Εμεινε εκεί, να παρατηρεί, βήμα-βήμα αυτή την μεταμόρφωση. Χωρίς να μιλά. “Πως με βλέπεις; Είμαι όμορφη;” Την ρώτησε η τραγουδίστρια. “Είστε τέλεια”, της απάντησε. “Σαν μία κούκλα. ” Εκείνη χαμογέλασε, της χαιδεψε τα μαλλιά και προχώρησε προς το σημείο που θα γινόταν η παρουσίαση.
Αυτή η μέρα έμεινε χαραγμένη στο μυαλό του κοριτσιού. Έμοιαζε σαν κάτι το μαγικό αυτή η μεταμόρφωση. “Αυτό πρέπει να κάνω και εγώ”, σκέφτηκε.
Από τότε και για χρόνια ολόκληρα, αγόραζε πολλά καλλυντικά, τα δοκίμαζε και σκεφτόταν πως αυτή τη “μαγεία” έπρεπε να την χρησιμοποιήσει και εκείνη για να γίνει όμορφη, ξεχωριστή, σαν κούκλα.
Άλλωτε τα κατάφερνε, άλλωτε όχι. Αλλά δεν το έβαζε κάτω. Προσπαθούσε ξανά και ξανά. Αυτή τη μαγεία την χρειαζόταν.
Τα χρόνια πέρασαν, και το κορίτσι αυτό έγινε κοπέλα. Συνέχισε σχεδόν καθημερινά να προσπαθεί για αυτή την μαγεία. Σπούδασε, έπιασε δουλειά και έβγαινε συχνά έξω με φίλους.
“Νόμιζα ότι ήσουν έξυπνη”, της είπε μία φιλη.
“Τι εννοείς;” της είπε.
“Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν άσχολείσαι με το μακιγιάζ. Έχεις ταλέντο. Και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το έχεις προσπαθήσει μέχρι σήμερα. Έχεις τη μαγεία στα χέρια σου.”
“Λες;” Της απάντησε η κοπέλα. “Δεν το εχω σκεφτεί ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό.”
“Είμαι σίγουρη.” Της είπε εκείνη τραντάζοντάς την. “Αυτό πρέπει να κάνεις.”
Και αυτό έκανε η μελαχρινή κοπέλα. Η μαγεία όχι μόνο συνεχίζει να υπάρχει, και να προσπαθεί για αυτή, αλλά ανακάλυψε και κάτι πιο σημαντικό μέσα από το μακιγιάζ:
Κάθε άνθρωπος αλλά ιδιαίτερα κάθε γυναίκα πάνω σε αυτό τον πλανήτη, είναι ΟΜΟΡΦΗ και ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ. Και εκείνη είναι όμορφη. Παρόλο που την έλεγαν άσχημη. Και εσύ που διαβάζεις ακόμα αυτή την ιστορία. Είσαι όμορφη, ξεχωριστή και πολλά παραπάνω από όσα νομίζεις.
Το μακιγιάζ, ή αλλιώς αυτη η μαγεία υπάρχει για να αναδείξει την πιο όμορφη εκδοχή του εαυτού σου. Του δικού σου, ξεχωριστού και όμορφου εαυτού!
Αφήστε μια απάντηση